Bomans

Godfried Bomans, begenadigd verhalenverteller uit de vorige eeuw, vertrok steevast een kwartier eerder van huis dan op de keeper beschouwd noodzakelijk was. Dat kwartiertje gaf zoveel armslag, dat hij zich met de jaren een heerlijk losse wandeltred had aangemeten. Het kon niet anders, zo dachten tijdgenoten, of die Bomans zwom in een zee van tijd. Nu, vijftig jaar later, denk ik weer aan hem. Reden is deze watersnip, die onder de schuilhut van Ezumakeeg zijn veren poetst, een uiltje knapt en een wormpje prikt. Hij is koploper van duizenden soortgenoten die eind september onze slikken zullen overspoelen. Snippen uit gebieden die tot ver in Rusland reiken. Maar zover is het nog niet, eerst kan nog nog even Bomansiaans gelummeld worden.