Oer de wjok

Kieviten in een melkachtige avondzon; een vertrouwd tafereel op fraaie nazomerdagen als deze. Een gemengde groep van jonge en oude vogels, waarvan de laatste hun veren wisselen voor de naderende najaarstrek. Anders dan bij eenden ruien kieviten hun veren geleidelijk, zodat ze nog altijd 'luchtwaardig' zijn, ondanks gaten in hun pak. Ruien kost brandstof, reden waarom ze graag foerageren in oude (wormenrijke) weilanden. In deze groep van zo'n tweehonderd vogels ook 'lippen' uit Centraal-Europa, die direct na de broedtijd naar ons land trekken. En dat worden er straks nog meer, tot soms 700.000 in november. Tot de vorst toeslaat en de kievit zich laat afzakken tot onder de vorstgrens. Mocht deze grens er ooit nog komen.