Baron

Lauwersmeer, een straal zonlicht priemt door de bewolking en vlamt alles op. Als een toverstaf. Zie de kop van deze brilduiker, net nog matzwart, maar nu een waaier van groene verlooptinten. De ‘bril’ in zijn naam dankt de soort aan de witte vlek onder zijn oog en inderdaad, als een brilduiker je frontaal aankijkt, lijkt het alsof hij over de rand zijn lorgnet loert, verbaasd en afkeurend tegelijk. Nog even, en ze vertrekken weer naar hun broedgebieden; de met oude bossen omzoomde meren van Noord-Europa. Maar eerst nog even genieten van hun sierlijke, door hormonen aangejaagde voorjaarsbalts. In een theater/meer nabij u!